Burendag 2019
Hadden ze in de 19e eeuw ook al een ‘Burendag’?
Daar moest ik vanmiddag denken toen ik met de auto heel voldaan Weeze uitreed. Mijn oude buurt uit Siebengewald had namelijk, zoals elk jaar, een ontbijt voor ons allen georganiseerd. Ditmaal net over de grens bij Marktcafe Reuters. Met meer dan 30 personen streken wij neer aan de gedekte tafels. De innerlijke mens kwam niets tekort.
Bijtanken
Het was fijn om elkaar weer te spreken. Voor mij, als oudgediende van de buurt, was het een feest om iedereen weer te zien en vooral te luisteren naar hun verhalen. Ook ik wilde het mijne met hen delen.
Want toen wij elkaar vorig jaar, net voordat de verhuiswagens kwamen, gedag zeiden, spraken we af dat we contact zouden houden. De tweeëntwintig jaar dat ik daar woonde, waarin we veel lief en leed met elkaar hebben gedeeld, vlak je tenslotte niet zomaar weg. En het deed me goed hen te melden dat ik het ook in mijn nieuwe buurt weer goed heb getroffen! Dan ben je een gezegend mens, toch?!
Vroeger
Maar terugkomend op de kop van deze blog, hoe was dat vroeger? Stonden ze toen ook voor elkaar klaar?
Na alle research die ik achter de rug heb voor mijn boek ‘Marjanneke, stoer wijf’, weet ik nu dat dat toen ook zo was. Wat zou Marjanneke, mijn overgrootmoeder, geweest zijn zonder haar buurvrouwen Dineke en Mien.
Oeps, jullie zullen nu wel zeggen: “Wie? Waar heeft ze het over?”
Pssst
Ik zal jullie verklappen dat deze dames voor Marjanneke heel belangrijk waren. En Marjanneke ook weer voor hen. De term ‘Burendag’ ben ik in alle archieven niet tegengekomen. Maar volgens mij vierden ze dit elke dag van de week…
Interesse?
Voor wie meer wil weten hoe het Marjanneke eind 19e eeuw verging, het boek is in aantocht. Vanaf 13 november ligt het gedrukt en wel klaar voor jullie. ‘Marjanneke, stoer wijf. (Over)Leven in Dordrecht, eind 19e eeuw’.
Lieve groet, buurvrouw Anneliese
Foto: Site Burendag Douwe Egberts en Oranje Fonds
