‘De overgang naar mijn 2e jeugd’
Met deze woorden feliciteerde een bijna 100-jarige oude wijze man mij zojuist.
Ontzettend lief van hem om zo de overstap naar mijn 65e verjaardag te noemen.
65
Inderdaad, nog een paar uur te gaan voordat ik de 65 aantik.
Een leeftijd waarop je jaren geleden met pensioen ging.
‘Trekken van Drees’ was daarvoor zo’n uitdrukking.
Een wet die één jaar voor mijn geboorte in werking trad.
Toen bij 65 jaar. Voor mij wordt dat bij 67 jaar rond.
Zo krijg ik in 2025 vanaf 25 juni mijn AOW.
Dus nog twee jaar te gaan.
65
Een leeftijd die ik vroeger associeerde met ‘oud’ en ‘versleten’.
Rijp voor het bejaardenhuis.
Fijn dat ik me zo niet voel en daar (nog) niet aan toe ben.
Alhoewel…
Soms stap ik stram mijn bed uit en moet ik even opgangkomen.
Of wat dachten jullie van dat grijze koppie van me, met de nodige rimpels?
De spiegel in de badkamer liegt tenslotte niet.
65
Bij het bereiken van deze memorabele leeftijd gaan mijn gedachten automatisch ook naar Theo, en denk ik aan mijn laatste verjaardag samen met hem. Mijn 53e.
Het was op deze dag, 24 juni 2011, dat hij thuiskwam na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen. Ernstig ziek.
Verdrietig fluisterde hij dat hij geen cadeau voor me had kunnen kopen.
Daarop maakte ik hem duidelijk dat hij het mooiste cadeau was.
Vandaag dus 12 jaar geleden.
65
Theo liep qua leeftijd 5 jaar voor op mij. Iets waarmee hij mij altijd pestte.
Ik moest eerst maar eens net zo oud worden als hij, dan pas zou ook ik oud en wijs zijn…
Dat bereikte ik in 2016, het jaar dat ik 58 jaar oud werd, de leeftijd waarop ik Theo ging passeren.
Dat voelde raar, elk jaar daarna voelde dan ook als een extra gekregen jaar, zoiets als een toegift.
65
Naast het grote gemis van Theo, voel ik me ook dankbaar, blij met wie ik nu ben en heb bereikt.
Want we weten allemaal intussen wel dat niks in het leven vanzelfsprekend is.
Wat ik wel weet, of althans wat de oude wijze man mij vertelde, morgen begint mijn 2e jeugd. (Het moet niet gekker worden, haha)
Zijn woorden deden me goed. Ik ga ervoor!
Zo ga ik volle moed verder met het schrijven van mijn derde boek, wacht er een nieuwe studie op me, tussendoor lekker ontspannen, wil ik weer heel veel potjes met lekkers vullen én een eigen praktijk als rouwcoach opzetten.
Jullie zien het goed, die 24 uur per dag zijn telkens te weinig voor me.
Maar eerst ga ik mijn nageltjes knalrood lakken, want die kleur past mooi bij mijn feestjurk!
