Australië brandt
Na het afronden van mijn boek over Marjanneke in Dordrecht, wijd ik me nu aan Tonny in Australië.
Begin december zat ik daarom, met mijn dictafoon in de aanslag, bij Tonny om te praten over haar emigratie, in 1956. Uiteraard kwamen de flinke branden, die anno nu in Australië woeden, ter sprake. Haar herinneringen gingen daardoor automatisch terug naar de hittegolf van toen, naar de Australische zomer van eind 1958 begin 1959. Ze trok me helemaal mee…
Ze was in het lokale ziekenhuis net bevallen van haar dochter. Eenmaal thuis kwamen de verpleegsters, uit dat ziekenhuis uit voorzorg, vanwege de extreme hitte elke dag een paar keer langs om te checken of alles goed ging met de kleine. En dat bleek geen overbodige luxe! (hierover later meer)
Ook reden er toen de hele dag wagens rond die bij alle huizen ijsstaven afleverden. De koelkasten konden het door de hoge temperaturen niet bolwerken.
Tonny zag, proefde en voelde bij wijze van spreken die middag dat we bij elkaar zaten wéér die zinderende hitte. Daarbovenop vertelde ze was het bij hen nooit windstil. 24 uur per dag, zeven dagen in de week, maand in maand uit, het waaide daar altijd. Vanuit het dorre binnenland richting het zuiden, richting hun woonplaats Foster en richting de oceaan.
De wind was verschroeiend heet.
Hittegolven zijn in Australië echter geen uitzondering, maar die van nu overtreft alles, deze heeft Australië in de houdgreep. Branden die alsmaar doorwoekeren, door de droogte, door de harde wind. Sommige van die branden blijken te zijn veroorzaakt door roekeloos gedrag zoals een brandende peuk weggooien of slordig omgaan met een kampvuurtje terwijl alles kurk- en kurkdroog is…
Met als trieste resultaat dat deze branden 26 levens hebben gekost. Duizenden huizen zijn vernietigd en miljoenen hectaren bos liggen in de as. En dan durf ik bijna niet te denken aan de dieren die intussen zijn omgekomen. Naar schatting al een half miljard!
Iedereen voelt zich zo machteloos…
En dan hoor ik op het nieuws dat er 207 brandstichters zijn opgepakt. Niet te geloven! Mensen die dus bewust iets in de fik hebben gezet! Waarom?
Hen staan zeker zware straffen te wachten, dat kan niet anders. Maar de omgekomen mensen en de vele koala’s, vogels, reptielen en kangoeroes krijgen we er helaas niet meer mee terug…
