Boksgala ‘Storm Friederike’ versus ‘Grande Dame’
De stilte na de storm van afgelopen donderdag was indruk- en verbazingwekkend. Het contrast was té groot. Eerst die beukende windstoten en de volgende dag geen zuchtje wind te bekennen. Het was gewoon op. De storm had alles gegeven en was uitgeteld.
In mijn beleving zat ik in mijn huis tijdens die storm naar een bokswedstrijd te kijken èn te luisteren, eentje in de zwaarste categorie.
De boerderij, ik noem haar altijd met gepaste trots mijn ‘Grande Dame’, 103 jaar oud, was in deze wedstrijd de tegenstander van Friederike, zoals de oosterburen de storm noemden.
Dagen van te voren werd deze storm al aangekondigd maar dat ie zo heftig zou worden, code rood, hadden ze/we niet verwacht.
9 uur ’s morgens waaide het hard, niet meer dan dat, de show vooraf was matig. Om 10 uur ging echter de beuk erin. Twee ronden verder, 11 uur, was het niet meer zo prettig om aan te zien en aan te horen. Friederike deelde de ene stoot na de andere uit, ze ging maar door. Vooral haar linkse uppercuts kwamen hard aan. Maar mijn ‘Grande Dame’ wist haar ‘mannetje’ te staan en incasseerde de stoten als een oude wijze vrouw. De storm zorgde ook voor onrust om het huis heen. Diverse bomen die het niet meer konden aanzien gingen neer, als geknakte luciferhoutjes. Waren ze niet nu neer gegaan, dan wel over een paar maanden. Ze stonden al op de nominatie voor de functie ‘openhaardhout’.
Zelf zat en stond ik daar middenin, droog, beschermd door het huis. Maar het geluid van de klappen, de ene beuk na de andere, het zachtjes kreunen en steunen van het huis, zorgden mede voor onrust in mijn lijf. Tijdens de derde ronde, die tot 12 uur duurde, spande het erom. Om de druk aan te kunnen zocht ik naar afleiding. Die vond ik in vier dingen. Ten eerste verstuurde ik diverse WhatsApps naar beide families. Met dit korte lijntje hielden we elkaar op de hoogte van de gebeurtenissen om ons heen. Ten tweede trok ik de koelkast open en begon met wat ik tegenkwam een grote pan soep te koken. Ten derde ging de volumeknop van de radio naar knoerthard. Op Radio NPO5 is van 10 tot 12 het bekende programma Arbeidsvitaminen en van 12 tot 14 uur Tineke de Nooij, heerlijke muziek! En ten vierde begon ik de boekhouding bij te werken. Omzetbelasting vierde kwartaal moest nog de deur uit.
Afijn, toen om 14 uur ’s middags de storm was gaan liggen, Friederike na vijf ronden uiteindelijk de strijd opgaf, was ik een grote pan soep rijker, weer op de hoogte van de laatste nieuwtjes van de familie, kon de uitgewerkte O.B. richting belastingdienst en had het stofje endorfine, opgedaan door de muziek, mij helemaal opgevrolijkt.
Om 16 uur maakte ik buiten een rondje om te kijken wat de storm Friederike had aangericht. Buiten de bomen om viel het allemaal reuze mee. Wat betreft het huis moeten er alleen een paar cosmetische ingreepjes gedaan worden. Zo waren een paar dakpannen van de dakkapel gaan vliegen, geen goed idee, de klap op de grond was hun genadeslag. Verder lagen er op het grote dak enkele dakpannen schots en scheef, alsof het bed (dak) even was opgeschud.
Dat de windstoten heel veel kracht hadden bleek wel uit het feit dat twee van de vier grote keilbouten, waar het uithangbord ‘Restaurant’ mee vastgeklonken zit, bijna geheel uit de muur waren getrokken.
Eindconclusie: we, het huis en ik, zijn de storm goed doorgekomen. ’s Avonds voor het slapen gaan heb ik mijn 'Grande Dame' dan ook weer eens verteld hoe blij ik met haar ben, dat ze me altijd zo goed beschermd voor welk natuurgeweld ook. En dat ik ontzettend trots op haar ben!
