Het getal 7
7
Afgelopen week, donderdag 2 augustus, was het Theo’s sterfdag.
7 jaar geleden alweer.
Of ik wilde of niet, de film van toen werd wederom in mijn hoofd afgespeeld.
7 jaar verder, alleen.
Raar, als ik daar nu op terug kijk, kan ik me niet voorstellen dat er sindsdien 7 volle jaren zijn voorbij zijn, verdikkeme, 7 jaar!!!!
Onvoorstelbaar. De tijd gaat door, neemt je mee, je doet mee, of je wel of niet wil, alles gaat door…
7
Het getal 7 is een magisch, heilig getal, het brengt geluk zeggen ze.
Je kan het getal 7 aan nog veel meer feiten ophangen.
Zoals de 7 hoofdzonden, de 7 deugden, de 7 zeeën etc. etc.
Zo ook de Bijbelse uitdrukking: ‘na 7 magere jaren komen 7 vette jaren’.
Laatst haalde ik dit gezegde in een gesprek met iemand aan, ik vond dat het tij zich maar eens moest keren. Vanaf dat moment blijft dat door mijn hoofd malen. Want is dat wel zo? Waren die afgelopen 7 jaren wel zo ‘mager’?
65
Voordat Theo ziek werd hadden we onze toekomst anders voorgesteld. Dit jaar zou hij in april 65 kaarsjes uitblazen, met uiteraard een knalfeest. Plannen voor de ‘oude dag’ zouden we stapje voor stapje tot uitvoer brengen. Het ietsje rustiger aandoen. Het was altijd zo leuk om hier samen over te brainstormen, het liep ‘gewoon’ even anders.
7
Maar terugkomend op mijn vorige opmerking vraag ik me af: waren de afgelopen 7 jaar ‘mager’?
Ze waren eenzaam, dat zeker.
Maar mager mag/wil ik ze zeker niet noemen.
Ondanks het grote gemis voel ik me op een de een of andere manier zelfs ‘rijker’.
De kracht die Theo mij op zijn sterfbed meegaf, heeft mij namelijk de afgelopen 7 jaar kleur, vorm, mogelijkheden, kennis, nieuwe uitdagingen, durf en nog veel meer laten zien.
Ik heb in ieder geval alle nieuwe kansen met beide handen aangegrepen, velen mogen creëren, met een strijdvaardigheid, met een lef waar ik mezelf vaak nog over verbaas. Komt dit soms doordat ik altijd het gevoel heb dat Theo dicht bij mij is??? Ik ben door dit alles er zeker rijker in gevoel, realiteitszin uitgekomen.
3
Drie volle jaren zijn verstreken sinds ik de grote stap zette om samen met familie twee grote borden in de grond te planten, op beide hoeken van De Bourgondische Hoeve, waarop met koeienletters stond ‘TE KOOP’. In de tweeëneenhalf jaar erop gebeurde er niets…
Het laatste half jaar echter trekt de economie weer aan, wat te merken is aan de vele kijkers die ik vanaf begin 2018 hier mocht ontvangen. Er braken spannende tijden aan.
7
En nu, na 7 jaar, is er een kentering op komst. Het moment dat wat Theo en ik saampjes hebben opgebouwd, met daaraan mijn eigen laatste ‘twist’, los te laten. Met als logische gevolg het op zoek gaan naar een nieuwe woning.
7
En dat is raar mensen, om een ander huis te bezichtigen, in je eentje, voor één persoon, voor mij alleen. Bij elke stap die ik zette, voelde ik gelukkig Theo’s aanwezigheid. Ik denk, voel en adem nog steeds met hem in mijn gedachten. Met vooral zijn nuchtere kijk of iets functioneel is. Dus dat komt wel goed.
Ben benieuwd hoe de volgende 7 jaren gaan verlopen.
Het ‘Heilige Moeten’ denk/hoop ik dan achter me te kunnen laten.
7
En worden die 7 jaren erna dan die beloofde ‘vette’ jaren?
Ik denk van niet, ik ga ze gewoon de ‘rustige’ jaren noemen. Daar kijk ik namelijk ontzettend naar uit…
Lieve groet,
Anneliese
